ferveney
وقتی که چترت خداست بگذار باران سرنوشت هر چه میخواد ببارد ...
مدتهاست از هم دوریم.. مثله غریبه ها... نمی دانم حالا ... من پیش قدم شده ام یا تو؟!
دوری است که دلتنگی ها و بهانه هایم از آن ِ تو نیست خسته شدم از آن همه گفتن و این همه نشنیدن! میخاهم آشتی کنیم از این همه میشود این بار تو شروع کنی؟! اما نـــــــــــه، میدانم!! باز هم سکوت میکنی و گوش میدهی به : ناگفته هایی که هنوز به زبان نیامده اند و تو میدانی..! چقدر از این سکوت متنفرم! کاش کمی هم میگفتی به جای ِ این همه شنیدن.. خرده ام نگیرید... به قران هم حواله ام ندهید!!! زیاده خواه که نیستم!!!فقط فهمم نمیرسد به فصاحت ِ عربی! ....دلم سادگی میخواهد.... ..همیــــــــــــــن..
ولی بگذار دوست بمانیم... که نیت کرده ام : لباس خستگی برکنم از این همه نرفتن! دور شوم از این همه دلگیری!! لطفا این بار را خرابش نکن!! بگذار چشم هایم را ببندم ...و ... غرق شوم در مهربانی همیشگی ات هیچ وقت اینگونه ترسو نبوده ام ! ولی این بار شجاعت ِ قدم گذاردن در شاهراه میهمانی را ندارم.. میترسم کم بیاورم که وقت هم دیر شده است.. پ.ن : شده ام مثله بچه های ِ بهانه گیر! همان کمبود ِ محبت یا شاید هم حسادت میشود مرا هم تحویل بگیری؟! هر چند لیاقت دوستی ات از آن ِ من نیست!
نظرات شما عزیزان:
دوری!
