ferveney
وقتی که چترت خداست بگذار باران سرنوشت هر چه میخواد ببارد ...
لولای شکسته ی در را عوض می کنم در را باز می کنم... می گویم بانو خوش امدی... اگر نبودی...در را می بندم ...دوباره باز می کنم درشکه ای می خواهم سیاه.... که یاد تو را با خود ببرد....یا نه.... نه.... یاد تو باشد مرا با خود ببرد بانو من به دنبال تو می آیم....تو هم از من بگریز...بگذار دیرتر بمیرم حواسم را پرت نکن...باید 101ی 101ی نامت را بگویم تا تو بیایی بانو87... بانو88... بانو.... های بانو گفتم87 یا 78....؟ بانو....بانو.....بانو جان....؟بگذریم.. راستی اگر جایی بانو را دیدی نشانش را به من بگو و مرا ببخش که تا آخر عمر به تو حسادت خواهم کرد که این بار تو اول بانو را دیده ایی کیکاووس یاکیده اینم جواب بانوی خیال 101ی 101ی جواب می دهم...جان بانو...جانم... و باز در را می بندی دوباره باز می کنی...من پشت لولای در ایستاده ام ..... اما... هر بار که می خواهم <جان بانو> را محکم تر بگویم.....می ترسم... ترس از نشنیدن دوباره ی صدای در.... یادت نیست؟ خودت گفتی از من بگریز بگذار دیر تر بمیرم...... نه...... دیگر نای گریز ندارم....این بار من به دنبال تو می آیم... درشکه ات جا دارد؟؟؟ تا تو و مرا با هم ببرد...؟
نظرات شما عزیزان:
